Yes! De Inktpot is geboren!

Blog #1. Nog meer feest!

Op 1 december vieren we voortaan feest, de dag dat mijn Blog pagina is geboren!

Nog meer feest in die feestmaanden.. Ergens eind november vieren wij met mijn familie Sinterklaas. Leuk, maar wat een voorbereidingen. Cadeaus kopen voor manlief, zus, andere zus, zwager, andere zwager, neefjes, nicht, ouders, een surprise maken met 2 linkerhanden, 100 gedichten schrijven, al die troep inpakken en tegenwoordig hardnekkig verstoppen met een kind dat nu alles bewust meekrijgt. Ik heb spontaan - en met terugwerkende kracht - respect voor mijn ouders die dit met 3 dochters vroeger altijd voor elkaar kregen. En vooral voor mijn moeder, want hoe meer jaren er voorbij gingen, hoe meer zij de cadeaus alleen inkocht. Sterker nog, mijn vader wist op den duur helemaal niets. Niets. Dus hij reageerde altijd heel oprecht verrast, zelfs wanneer we sokken uitpakten. Tenminste, als we hem zagen, want de meeste tijd zat hij verstopt achter zijn enorme filmcamera die hij op 1 schouder moest dragen, zo lomp was dat ding. Maar goed, eind november dus.

Op 5 december komt die lieve man met de witte baard ook nog even bij ons thuis langs. Figuurlijk dan, want zodra we in de ochtend beneden komen zien we cadeau's staan, maar de sint en zijn pieten zijn er al vandoor, vreemd! Een paar cadeaus maar, ze zijn tenslotte al genoeg verwend. Maar goed, kinderen weer hyper en dat blijft de hele dag zo. Wel weten beide ouders wat er in het inpakpapier zit. Ook 3 hoera's voor de smartphones. Geen lompe camera op de schouder, maar papa en mama zijn gewoon nog redelijk zichtbaar achter die dingen. We willen toch alle reacties vastleggen voor later..

Dan op naar 10 december. De verjaardag van onze oudste zoon. Hij mag bijna naar school. Bijna. Op maandag 14 december om precies te zijn. Door de Corona toestanden gaan we er maar een feestweekend van maken aangezien we niet zoveel mensen mogen ontvangen thuis. En een kind van - nu nog - 3, leg je niet zomaar uit dat er een virus vanuit Wuhan naar Nederland is gekomen dat ervoor zorgt dat niet die grote camera's van vroeger ons bedekken, maar die mondkapjes. Gelukkig zijn ze er wel in leuke patronen, maar ondanks dat hippe design krijg ik het na een uurtje toch wat benauwd. Maar goed, bijna naar school. Minder lachen, irritaties, verstoppertje spelen, binnensmonds vloeken en stofzuigen. Méér 'mij-tijd'. Een dubbel gevoel. Pff, ik zal er wel aan wennen. Dat moeten alle moeders. Maar voor nu blijft 4 jaar worden lachen en huilen tegelijk. 

Niet te lang over nadenken want het is ook weer bijna kerst. Meestal gaan we op vakantie. Gewoon naar een vakantiepark in Nederland. Er even tussenuit, even opladen voor het nieuwe jaar. Zo ook dit jaar. Met mijn zus en haar gezin naar Limburg. In twee aparte huisjes, dat wel --> Tante Corona. En terwijl je nog volgevreten zit van al die kerstdiners maken we ons al weer op voor dat volgende feest.

Oud en nieuw. Dineren, 4 gangen of meer, oliebollen, snacks, kortom; weer volsnaaien. En zo ontstaan dus die wensen om op dieet te gaan in dat nieuwe jaar. Heel december is bij ons één grote vreetpartij. En daar komt nu dus 1 december bij. Misschien moet ik overwegen dit heuglijke feit te vieren met 1 bonbon. Of met een inktpot. "Inkt kun je ook niet eten, je kunt er alleen mee schrijven of tekenen". Dat scheelt weer een sportabonnement afsluiten in 2021.