Blog #6 Da's pech, vakantie weg

Maandag 14 december. Over precies een weekje gaan we op vakantie naar Limburg! Na een nogal bewogen jaar zijn we extra toe aan dit uitje. Nog een weekje doorbikkelen. Vandaag heeft de oudste zijn eerste echte schooldag. Mijn man brengt hem weg dus ik mag nog even blijven liggen, aangezien de jongste elk moment wakker kan worden. Afgelopen weekend was hij wat ziekjes, wat hangerig en had hij koorts. Blijkbaar was er nog wat slaap nodig, want meneer besloot pas om 10:30u van zich te laten horen. Als ik dat had geweten, had ik vast niet vanaf 8:15u wakker gelegen en zinloos op mijn telefoon liggen scrollen en swipen. Überhaupt een vreemd fenomeen; “even wat dingen opzoeken, even social media checken, even de weersvoorspellingen bekijken” en hoppa, je bent 2 uur verder. Met elke dag 2 kleine kinderen om je heen is dat normaliter ondenkbaar, dus ik schaam me er niet voor deze ochtend.

Wat een luxe, ik kan alle tijd nemen voor de jongste. Eenmaal beneden krijgt hij mijn volledige aandacht. Geen speelgoed dat plotseling uit zijn handen wordt getrokken door broerlief. Gewoon kunnen knuffelen met mama zonder dat een groter kind zich tussen ons in wurmt. Dat is ook wel eens lekker. Al lijkt hij soms ook een beetje om zich heen te kijken met een zoekende blik. Misschien mist hij toch zijn broer.

Om 11:50u maken we ons klaar om naar school te rijden. Ik zie 100 kleuters naar buiten komen. Tussen die 100 kleuters rent een klein jongetje. Iets kleiner dan de rest. Ondanks dat hij zijn hoofd wat naar beneden heeft gebogen, vang ik toch een glimp op van een wat nonchalante uitstraling. Hij probeert stoer te kijken maar kan tegelijkertijd zijn lach niet helemaal inhouden. Hoewel ik denk dat hij ons nog niet heeft gezien, rent hij in één rechte lijn op me af. “Mama! School is heel leuk!”. Genoeg informatie om in één keer alles los te laten. Hij heeft het naar zijn zin en kijkt op zijn manier al stoer. Trotser kun je een moeder niet maken op zo’n schoolplein-moment.

Eenmaal thuis moeten we aan de bak. We hebben minder dan een uur om alles voor elkaar te boksen. Om het zekere voor het onzekere te nemen, heb ik al boterhammen gesmeerd. Uit voorzorg heb ik gekozen voor zijn lievelingsbeleg, zodat hij zich direct op het brood zou storten. Dat lukt. Hij is dik tevreden met mijn voorbereidingen. Na het eten nog wat spelen met zijn broertje, dan plassen om vervolgens de jassen en schoenen weer aan te trekken. Daar komt het kleine kinkje in de kabel; “Ik wil niet naar school”. Ik voel de tijdsdruk in mijn nek hijgen. Ik zeg hem dat hij vanmiddag weer allemaal leuke dingen gaat doen met zijn klasgenoten. Maar nee, mok mok mok. De stress begint toe te slaan maar ik wil rustig blijven. En dan doe ik waarschijnlijk het minst pedagogisch verantwoordelijke dat ik kan doen; ik beloof hem chipjes na schooltijd. Nu had ik dat al wel bedacht, want dat zou hij wel verdiend hebben na zijn eerste dag. Maar om hem nou daarmee om te kopen.. Het werkt wel. Meneer schiet in zijn schoenen en jas en off we go. Op tijd.

Tien minuten later doe ik de voordeur weer open. De jongste leg ik in bed. Rust! Ik installeer me op de bank en start mijn quilty pleasure: Temptation Island. Zo, dat hoge woord is er uit.
Heerlijke nergens-anders-aan-denken-televisie. Dankzij mijn beste vriend en zijn Videoland account, kan ik ook dit seizoen weer meepraten met alle ‘juicy stories’.
Zodra ik wat jaloezie begin te voelen wat betreft de zon, de zee en het zwembad, ga ik terug de realiteit in; stofzuigen.
Dat moment in de middag voor mezelf is goud waard en mijn zoon vindt school leuk. Deze nieuwe fase gaat ons beide bevallen, gok ik zo.

Maar dan, maandagavond. Ik ben net een stukje gaan lopen met mijn moeder. Even eruit, even lekker bewegen. Ondertussen is onze premier op televisie geweest. Ik besluit het uiteraard direct terug te kijken. Ze hadden gelijk, wéér een lockdown. Soms twijfel ik of we dit toch niet in november al hadden moeten doen. Twijfel, want alle precieze in’s & out’s rondom het coronavirus ken ik natuurlijk niet. Deze lockdown betekent 2 dingen voor ons:

- Mijn kind gaat dus 2 dagen naar school en zit dan alweer thuis. Weg nieuwe fase.
- Onze vakantie naar Limburg gaat niet door.

Puntje 2 is een eigen keuze. Je betaalt de volle mep terwijl alles op het park dicht is; het zwembad, het speelparadijs, de kidsclub, restaurants etc. Dat vinden we toch zonde. We besluiten de hele vakantie te verzetten naar 2021. Erg prettig dat dit tot de mogelijkheden behoort, 3 hoera’s voor Landal!

Dinsdag dus nog één keer zo’n ‘nieuwe fase dag’ in 2020. I.p.v. Temptation Island kies ik nu voor het huishouden en daarna voor mezelf. Eerst alle bedden verschonen en daarna lekker even douchen inclusief haarmasker. De tijd vliegt en voor ik het weet, sta ik weer buiten het schoolhek te wachten.

Nu weer 5 weken doorbikkelen. Tussendoor vieren we kerst en dan gaan we er thuis een mooi feest van maken.
We doen wat nodig is, maar eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit zo verlangd naar een Island.
Die temptation mogen ze weglaten.