Blog #7 Jeuk

Even terug naar afgelopen dinsdag. In mijn vorige blog schreef ik over het feit dat onze oudste zoon naar school gaat, en dat die 2 dagen uiteindelijk zeer geslaagd waren voor zowel moeder als kind. Je weet als moeder dat er ooit een tijd aanbreekt waarin je kind gaat afspreken met klasgenootjes. Leuk, nóg een kleuter in huis! Het zal een drukke bedoening worden maar ach, het zorgt vast voor een gezellige drukte. Wat je alleen als moeder niet verwacht, is dat je zoon na 2 dagen school al vriendjes mee naar huis neemt. Bij ons was dit wel het geval. Hele kleine jongens nam hij mee. Niet 1, maar 2. Ze waren wel wat stilletjes en iets te drinken hoefden ze ook al niet. Makkelijke gozers. Echter wilden ze niet meer weg. Dus grepen we naar hardnekkige middelen om ze uit ons huis te verwijderen..

Ja lieve mensen, na 2 schooldagen heeft mijn zoon last van luizen. Zo gek is de naam van die tv-serie dus niet. Het is de harde realiteit. Luizen en school gaan samen, hand in hand. Direct zijn juffen mailen, dan op zoek naar hulpmiddelen. Bij de supermarkt hebben ze niks wat ons kan helpen. Snel mijn man bellen zodat hij nog iets bij de drogist kan halen, die gelukkig nog wél open is tijdens deze tweede lockdown. Gelukt. Na het avondeten gaan we aan de slag. Bij het zien van de luizenkam krijg ik direct flashbacks naar vroeger. Ik zie mezelf weer in bad zitten in mijn ouderlijk huis, haren compleet besmeurd met speciale shampoo waar een typisch luizengeurtje aan zat. Stiekem hoop ik bij het openen van onze aangekochte shampoo diezelfde geur op te snuiven. Enthousiast haal ik mijn neus op boven de geopende fles, maar in plaats van een herinnering snuif ik puur gif op, althans, zo lijkt het. Mocht je neus verstopt zitten, raad ik je aan dit spul te kopen. In één ruk klappen beide neusgaten open.
Er wordt van mij verwacht deze shampoo in het droge haar te smeren. Mijn zoon werkt uitermate goed mee. Mijn ogen prikken wat, maar zijn hoofdhuid lijkt het allemaal goed te verdragen. Nu wachten. 15 minuten moet voldoende zijn om die kleine indringers uit zijn haar en ons huis te verwijderen. We doden de tijd - en die beesten - door een filmpje te kijken. De kunst is nu om ervoor te zorgen dat hij nergens tegenaan komt met zijn hoofd. De geur van de shampoo lijkt te voorspellen dat, zodra het haar in contact komt met een voorwerp, het direct in rook op zal gaan. En een nieuwe bank is duur, dus we verzoeken hem vriendelijk doch dringend rechtop te zitten, niet te bewegen en stokstijf het filmpje te bekijken. Een paar kleine waarschuwingen en 15 minuten verder vertrekken we weer naar boven. Uitspoelen die troep. Daarna nogmaals de luizenkam erdoor. Hier en daar hoor ik een “au” en “stop”, maar we zetten door. Ik haal er in ieder geval nog 1 dode luis uit. Over 7 dagen herhalen we de behandeling nog een keer.

“Laten wij onszelf ook even checken”. Ik vind het een prima voorstel van mijn man. Ik ga met de luizenkam door mijn haar. Op m’n kop hang ik boven het bad. Ik hoor mezelf “au” en “stop” denken. Kammen met langer haar is geen pretje. Net op het moment dat ik het wel gezegend vind zo, werp ik nog een laatste blik tussen die kleine pinnetjes in mijn hand. “Schat, is dit.. Heb ik..”. Ik houd de kam iets dichterbij om het goed te kunnen bestuderen. Dan kijkt mijn man er ook naar en volgt zijn conclusie; “jazeker, je hebt luizen”.
Dit. meen. je. niet.
Mijn zoon zit net 2 dagen op school en we hebben nu al bezoek van hoofdvriendjes. Wat dat betreft goed dat we even thuis moeten zitten door die lockdown. Mijn man kamt nu ook door zijn haar terwijl ik de gifshampoo op mijn hoofdhuid smeer. Hij is opgelucht, geen luizen. Alsof ik wil dat hij ze óók heeft, bied ik aan nog even goed over zijn hoofdhuid te schrapen. Dat doe ik. Buiten wat kleine restjes gel vind ik niks. Leeg. Geen vrienden. Voor mezelf trek ik de conclusie dat het op mijn hoofd vast gewoon gezelliger is, zo lijkt er nog een positief puntje aan te zitten.
Na 15 minuten spoel ik de hele gifbende weer uit mijn haar. Ik wil weer gaan kammen maar verga van de pijn. Een crèmespoeling is geen overbodige luxe nu. Zo gezegd zo gedaan. Kam-poging 2. Ik zie een dode rakker in ons bad vallen. Daarna nog 1. Het gif heeft zijn werk gedaan. Ik spoel mijn vrienden weg en neem in gedachten afscheid. De komende dagen zal ik moeten kammen, en over 7 dagen herhalen we de stinkshampoo-behandeling nog een keer.

Aan mijn zoon vraag ik of hij voortaan gewoon kleuters mee naar huis wil nemen.