Er zijn wat momenten in mijn leven geweest waarop ik even stilstond. Gewoon even (over)denken wat ik nu doe, waar ik nu sta, maar bovenal; wat ik nu wil. Vaak kwam ik tot de conclusie dat ik tevreden ben met hoe mijn leven eruitziet. Nu, eind 2020, pak ik weer even een momentje. Of nou ja, eigenlijk sluimert dat overdenken van mijn leven al een geruime tijd door mijn hoofd. Ik heb in 2020 best wat gekke dingen meegemaakt en vervelende gedachten gehad. Ineens was er een ontzettende bewustwording van het feit hoe fragiel we eigenlijk zijn. Dat je veel in de hand hebt, veel kunt controleren. Maar niet alles. En dat is goed, maar ook beangstigend, weet ik nu. Misschien was het corona die me van slag maakte. Ineens zaten we thuis in maart. We dachten allemaal direct in oplossingen en werden creatief. Zo óók ik. Met een eigen dansstudio, zijn er direct zorgen. Hoe vul ik deze weken in? Hoe kan ik de leerlingen toch iets bieden? Hoe zorg ik ervoor dat de studio financieel niet instort? Allemaal kopzorgen die vanuit het niets, zo de hersenpan in komen gevlogen. Ik ben met een collega dansvideo’s gaan opnemen, zodat elke groep toch thuis aan de slag kon. Lang verhaal kort: eerste lockdown doorgekomen. Wel nog steeds ontzettend bewust van de kwetsbaarheid om me heen; een eigen bedrijf en werken op projectbasis in de cultuursector, is niet de ideale situatie tijdens een pandemie. Maar goed, met mij zó ontzettend veel anderen. Schouders eronder en door.
Elke dag voel ik de vermoeidheid meer. Na maanden thuiszitten met 2 jonge kindjes voel ik steeds meer druk en onrust. Ik wil werken. Ik móet dingen doen. Ik zál iets omhanden hebben, iets anders dan alleen maar moeder zijn. En daarbij kwam er een nieuw besef: de bizarre, abnormale en onvoorwaardelijke liefde voor mijn kinderen. Het besef dat ik zó intens gelukkig ben, beangstigt me tegelijkertijd. Ik wil dit niet kwijt. Gekke gedachten teisteren ineens mijn dagelijks leven. Ik besluit dit met iemand, die me hopelijk kan helpen, te delen. Dat kan ze, maar het kost tijd. Het kost veel moeite. Het kost vooral energie. En dan is daar een lichtpuntje: de oudste mag naar school. En tegelijkertijd is daar ook het taboe: mag ik blij zijn dat mijn kind zijn dagen niet meer volledig thuis gaat slijten? Het is dubbel, want laten we eerlijk zijn, hij is de gangmaker in huis. Dag in, dag uit. Maar ook degene die toe is aan nieuwe prikkels, leren, aan een nieuwe fase. En thuis is die drang naar nieuwe prikkels lastig te temperen. Met nog een kind van 1,5 jaar is het veel. Samen spelen gebeurt, niet samen spelen gebeurt vaker. Nét te jong voor eigen vermaak. Dus speel ik elke dag voor clown, leeuw, juf en politieagent. En hoewel ik houd van spelen en acteren, mis ik de momenten van rust. Tijd voor mezelf. Mijn man creëert deze momenten soms voor mij wanneer hij niet werkt. Mijn held. En gelukkig heb ik een fijne familie. Die soms de taak van clown en politieagent even overnemen.
En dan, op een middag, komt mijn oudste zoon thuis van het kinderdagverblijf -daar ging hij 1 dag in de week naartoe- met het toepasselijke lied: “Clowntje Piet, heeft verdriet. Hij vertoont zijn kunstjes niet. Zijn ballon, die ging stuk! Tjonge jonge jonge wat een ongeluk”. Vanaf nu wordt dat zijn lied voor het slapengaan. En elke avond betrek ik dat nummer, gek genoeg, op mezelf. Maar redelijk recent ben ik tot een waardevolle conclusie gekomen; je mág als moeder tijd voor jezelf verlangen. Ik hoor het mijn oudste zus nog zeggen: “kinderen zijn leuk, maar niet 24/7”. En nu zullen er misschien mama’s zijn die het daar niet mee eens zijn. Ik ben dat wel. Ik weet en geloof nu dat ik een leukere moeder ben wanneer ik soms óók tijd heb voor mezelf. Dus dat is mijn motto voor 2021; zoeken naar de balans in werk, privé, mama zijn, clowntje spelen, en ‘mij-tijd’. Niets zo belangrijk als dat.
Dus voor alle mama’s die soms twijfelen aan hun gedachten: stop met touwtrekken. Laat het touw soms gewoon los. Zoek tijd voor jezelf en blijf je passies in werk en/of hobby’s omarmen. Je bent niet alléén mama.
Kinderen zijn fantastisch, maar soms ook even niet.
Reactie plaatsen
Reacties