Blog #10 Boer zoekt, vindt weinig

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een trouwe kijker ben van het programma ‘Boer zoekt vrouw’. Liefde, verdriet, ongemak, twijfel, frustratie, nóg meer ongemak, jaloezie.. Zo ongeveer elke emotie die je kunt bedenken, komt voorbij. Voor mij dé perfecte ingrediënten, waardoor ik behoorlijk verslaafd raak aan deze serie. De oprecht- en puurheid van de boeren, prachtig. Soms zo wanhopig -op een positieve manier- op zoek naar de liefde, dat ik uit medelijden en goede wil ze zo een brief zou willen schrijven. Maar alleen aan een brief hebben ze uiteraard niks. Ze zoeken een relatie, en dat heb ik ze dan weer niet te bieden. De gunfactor is zelfs zó groot, dat ik ook ineens een expert blijk te zijn op het gebied van liefde en koppelen, vind ik zelf dan. Direct heb ik mijn mening klaar over de potentiële kandidaten die wél een brief hebben geschreven. Ik schaam me er niet voor. Ik denk dat vele mensen mét mij, soms hardop hun mening verkondigen. Het gaat hier soms zó ver, dat ik mijn gedachten richting de televisie schreeuw, in de hoop dat de boeren me horen waarom ze juist wél of juist níet voor die ene kandidaat moeten gaan. Het besef dat deze opnames al een lange tijd geleden zijn gemaakt, is dan even weg. Alsof ik een wanhopige laatste poging doe om ze alsnog op andere gedachten te brengen. Om ze te overtuigen.
Daten an sich vind ik al een ding, laat staan met een camera op je neus in een treinwagon. Poeh, en dan die logeerweek. Sommige boeren willen vooral hun ‘echte ik’ laten zien, en kiezen voor een roze konijnenpak. Hiermee bestormen ze dan de slaapkamer waar hun 3 logés zich net hebben klaargemaakt voor de nacht. En daar is het weer, de ongemakkelijkheid. Plaatsvervangende schaamte. De logés acteren het óf goed weg door in een enorm lachgeweld te schieten, óf ze lachen maar huilen van binnen. Op de bank hoef ik mijn emoties en mening -bij het zien van de betreffende boer in konijnenpak- gelukkig niet te verstoppen. Hier zou ik de kaart van ‘puur ongemak’ voor trekken. Tegelijkertijd geef ik het roze konijn mijn credits. Zoveel mensen die het programma zien, en toch heeft hij de ballen -die ook nog eens enigszins zichtbaar zijn in dat pak- om zijn vorm -van humor dan- aan heel Nederland te tonen.
Weer een andere boer zet zichzelf zo lomp neer door duidelijk alleen maar voor het uiterlijk te gaan, dat we ook daar buikpijn van krijgen voor ons beeldscherm. Uiteindelijk houdt hij er geen liefde aan over. Dan is daar nog de boerin die ineens ontzettend twijfelt of ze er wel klaar voor is, voor de liefde. We hebben allemaal met ze te doen; de logés, maar vooral met die boeren. Gelukkig loopt het soms ook goed af. Maar niet in 2020.

Een paar maanden na de laatste uitzending is daar dan eindelijk de kerstspecial. Hét moment waar we allemaal op hebben gewacht. Ik kijk het een paar dagen later vol spanning terug. Wie zijn er nog samen? Wie heeft er een totaal nieuwe liefde buiten het programma om? Wie is nog steeds single? (Nog niet gezien? Let op, spoiler alert).
Conclusie van dit seizoen; een trieste bedoening. Slechts 1 boer heeft zijn liefde gevonden, en dat is waarschijnlijk niet eens de boer waarvan iedereen het verwacht had. Op de valreep is er nog een relatie verbroken. De levens te verschillend. Het stadsmeisje en de boer, het werkte schijnbaar tóch niet. Het gekke is dat het me iets doet. Ik vind het eeuwig zonde dat die relatie kapot is. Ken ik hem? Nee. Ken ik haar? Nee. Denk ik ze te kennen door de afleveringen en hun vlogs? -Klopt, die keek ik-. Ja, ik denk ze te kennen. Onzin natuurlijk. Maar zo voelt het toch een beetje. En alsof het jaar 2020 al niet vervelend genoeg was, krijgen we deze trieste afloop óók nog op ons bordje. Misschien was mijn gunfactor té groot dit jaar en heb ik me er teveel aan vastgeklampt. Schreeuwen tegen een beeldscherm heeft dus geen zin, is gebleken.
Liefde forceer je niet. Liefde dwing je niet af.

De volgende dag kijk ik heel bewust naar mijn 3 mannen. Dan besef ik waar die enorme gunfactor van mij, voor die liefdezoekers op televisie, vandaan komt.

Op naar een nieuw jaar vol gezondheid, boordevol liefde. Het komt wel goed hoor, boeren. Het is jullie gegund. De liefde komt. Mét of zonder konijnenpak.

Happy new year iedereen.