Lang geleden, wanneer men aan me vroeg wat mijn hobby’s waren, antwoordde ik altijd hetzelfde; zingen, dansen en acteren.
Het begon al heel jong. Ik deed de pasjes van mijn zussen na, die op volksdansen zaten. Ze kregen les van een juf en later ook van een meneer. In het buurthuis, dansten zij samen met andere kinderen. Soms begreep ik wel wat de bedoeling was, soms ook absoluut niet. Maar dat gaf niks, ik deed ze na en vond het leuk. Het liefst danste ik in een jurkje, want dat wapperde zo lekker mee. Ook zong ik. Hele liedjes kende ik uit mijn hoofd. De meeste fonetisch. Soms hadden de nummers ook geen echte woorden voor mij. Later bleek dat de juf sommige zang- en dansnummers leerde van Afrikaanse volksstammen. Zo ook het lied; ‘Satoe Doewa’.
Mijn ouders hebben gelukkig heel wat beeldmateriaal van ons. Mijn zussen en ik spraken recent af om wat van dat materiaal terug te kijken. We hebben onder andere mijn geboorte gezien. Of nou ja, niet letterlijk. De beelden daaromheen.
Ook keken we wat beelden terug van toen ik 2 of 3 jaar oud was.
In de tuin van ons ouderlijk huis in Waalwijk, sloven we ons alledrie uit voor de camera. We zingen hard en maken onze bewegingen zó groot, dat iedereen die dit nu ziet, hier geen choreografie in zou herkennen. Het belangrijkste doel wordt behaald; de jurkjes wapperen mee.
Na een tijdje zie ik mezelf nog alléén in beeld. Op de achtergrond hoor ik mijn moeder, mijn zussen en een vriendinnetje van hen, hard om mij lachen. Ik krijg de smaak te pakken en ga he-le-maal los. SATOE DOEWA, SATOE DOEWA. Ik geniet zichtbaar van de aandacht en bedenk nieuwe trucjes om mijn publiek te amuseren. Ik spring, ik ga liggen, ik draai rond, ik ga zitten.. Dan ineens komt er een volgend shot, waarin ik naar onze schommel ren. Het plan is prima; ik wil met mijn buik op de schommel liggen om zo heen en weer te zwieren. De uitvoering daarentegen, is wat minder flatteus. In plaats van een sierlijke zwaai, mieter ik over over de schommel heen, om met een smak op mijn voorhoofd te landen op de mat die onder de schommel ligt. Heel even balanceer ik op mijn voorhoofd met mijn benen in de lucht. Het lachen van mijn moeder, zussen en de vriendin verstomt. In plaats daarvan geven ze allemaal een schrikreactie. Mijn vader stopt met filmen. Weer een shot later lig ik bij mijn moeder in haar armen, met de afdruk van de mat nog in mijn voorhoofd geprint. Jaren later is het betreffende beeldmateriaal nog gebruikt in een tv-reclame van Sire onder het mom; ‘een ongeluk zit in een klein hoekje’ of iets dergelijks.
Deze val heeft de passie voor zingen en dansen er in ieder geval niet uitgeslagen. Op mijn 18e ging ik studeren aan de dansacademie in Tilburg, richting musicaltheater. Wanneer je daarboven door de gangen loopt, kun je door wat raamwerk naar beneden kijken waar de dansstudio’s zich bevinden.
Ik studeer er al een goed jaar wanneer ik me, op een dag, naar een volgende les verplaats.
Achter het glas, in een dansstudio, vangt iets mijn aandacht. Daar zie ik een lange meneer die zich sierlijk voortbeweegt. Zijn bijbehorende dans-grimassen en zijn krullen geven me een gevoel van herkenning. Ik sta even stil en kijk naar hem. In gedachten ga ik langzaam naar een tuin. Onze tuin. Ik zie mezelf en mijn 2 zussen dansen. Ik hoor een melodie; ‘Satoe Doewa’, en ik zie wapperende jurkjes.
Daar beneden staat mijn volksdansmeneer. De meneer die mij de passie voor het theatervak mede heeft bijgebracht. De meneer die, in mijn ogen, toen al een echte meneer was.
Nu, achteraf, besef ik dat hij misschien pas 25 was. Zichzelf ontwikkeld tot een docent aan de dansacademie.
De eerstvolgende keer dat ik hem zie, ga ik hem aanspreken, neem ik mezelf voor. Dat doe ik. We praten even over vroeger. Over het buurthuis. Over mijn zussen.
Hoe mooi is het om te zien dat een hobby kan uitgroeien tot werk. Tot een “vastgeroeste” passie. Zo ook bij mij. Misschien niet meer uitvoerend, maar achter de schermen is het werk net zo mooi. Misschien wel mooier.
Toen 3.
Nu ben ik ‘groot’.
Wat mijn hobby’s zijn? Wat denk je zelf?
Zingen, dansen en acteren natuurlijk.
Reactie plaatsen
Reacties