Onze jongste zoon. Recent schreef ik over het feit hoe makkelijk hij is. Slaapt veel, eet en drinkt goed, loopt, lacht veel en begint langzaamaan de juiste klanken te vinden. Tot op die ene dag.
Buren van ons zijn druk bezig met verbouwen. Dat levert in de middag vaak flink wat herrie op. Zij moeten nou eenmaal ook door, begrijpelijk, hoewel op 2e kerstdag klussen en heel veel herrie maken niet het meest gewenste tijdstip is. Enfin, na 2 keer checken of ik mijn zoon wellicht beter even naar mijn moeder kon brengen die middag en/of ik gewoon thuis die online vergadering kon bijwonen, ontvingen we een soort van dreigbericht -aanbellen was blijkbaar geen optie- dat wanneer we nog één keer zouden “klagen”, ze misschien wel bewust tot 20:00 ‘s avonds door zouden gaan met verbouwen. Uhm.. Oké. En zoals de luizenmoeder ons dat geleerd heeft; “Dat vinden wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder”. Hier reageren wij uiteraard niet op. Iets vragen werd, in hun ogen, dus klagen. En we moesten al helemaal niet verwachten dat ze ook maar enigszins rekening zouden houden met het middagslaapje van mijn zoon. Nobody was asking that.. Jullie ook een gelukkig nieuwjaar.
Terug naar het slaapprobleem. Mijn zoon heeft dus wat middagslaapjes gemist door de herrie. Ineens was daar een middag zonder boren. Yes! We konden elkaar weer verstaan. Hij zou nu vast lang slapen, schade inhalen van die afgelopen dagen. Niets was minder waar. Hij sliep niet. Hij huilde daarentegen alleen maar. Hoe kan dit nou? Heeft hij een klein boortrauma? Hij is nu 18 maanden, een logische leeftijd voor een grote sprong in zijn ontwikkeling. En zoals ze dat bij ‘Twee voor twaalf’ zeggen; “Dit zoeken we even op”.
Driftig tik ik het ‘probleem’ in de Google zoekbalk en heb al snel beet:
De slaapregressie rond 18 maanden (https://www.vangaapnaarslaap.be/slaaptips/slaapregressie/)
De meeste peuters hebben de overgang van 2 naar 1 dutje gemaakt - ons kind deed al 1 dutje, maar dan een enorme dut van 4 uur - en de rust en regelmaat rond de dutjes en nachten was eindelijk teruggekeerd. Plots wordt je kindje midden in de nacht huilend, krijsend en/of roepend wakker. - Jep - Het kan zelfs een strijd worden om die ene dut per dag gedaan te krijgen. - Nog een keer jep - Kinderen beginnen hun taal ongelofelijk uit te breiden en worden meer onafhankelijk in hun spel, beweging en bij het eten. Samen met die groter wordende onafhankelijkheid, begint vaak ook hun ‘willetje’ groter te worden.
- Klopt, soms lijkt het een puber in een romper - Een driftbui overdag of bij het slapengaan zal waarschijnlijk geen uitzondering zijn. - Ik beaam dit -
Oké, mijn kind gaat dus door een slaapregressie heen. Maar hoe lang duurt dit grapje dan? Ik lees dat het 2 tot 6 weken kan duren. 6 weken?? Ik creëer al zakjes onder mijn ogen na een nacht van 6 uur slaap. Als dit nóg minder wordt, struikel ik over mijn eigen wallen heen, vrees ik. We zullen moeten afwachten. Ondertussen proberen we onze ‘agressie’ midden in de nacht zoveel mogelijk in te houden en om te zetten naar liefde voor ons kleine driftkikkertje. Overdag rol ik de wallen op en probeer ik een leuke moeder te blijven. Ook probeer ik elke vorm van vuur weg te houden bij mijn ietwat kortere lontje. Soms betekent dat accepteren en niet reageren, net zoals men dat soms met buren moet doen.
En zo beginnen we 2021 met een paar mooie uitdagingen. Ik laat me niet uit het veld slaan, je kunt het maar gehad hebben. Dit jaar kan alleen nog maar beter worden.
Bring. It. On.
Reactie plaatsen
Reacties